Στά περισσότερα ἔργα τοῦ Rumi, ὑπάρχει πανανθρώπινη ἀναφορά. Ἀκόμη καί ὅταν οἱ στίχοι του άναφέρονται σέ πρόσωπα, πράγματα καί ίδέες πού ἀνήκουν στόν πολιτισμό καί τήν θρησκεία μέσα στά ὁποῖα ὁ ποιητής ἔζησε, εἶναι εὔκολο, τίς περισσότερες φορές, νά ἀναθεωρηθεῖ τό περιεχόμενο ὥστε νά ἔχει θετικό νόημα στό δικό μας ἑλληνοχριστιανικό πλαίσιο.
ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ
Αὐτό, τό νά εἶσαι ἄνθωπος, εἶναι ἕνα πανδοχεῖο.
Κάθε ἡμέρα μία καινούργια ἄφιξη.
Μία χαρά, μία κατάθλιψη, μία κακία,
κάποια στιγμιαία ἐπίγνωση ἔρχεται
σάν ἕνας μή ἀναμενόμενος ἐπισκέπτης.
Καλωσόρισε καί περιποιήσου τους ὅλους!
Ἀκόμη κι ἄν εἶναι ἕνα πλῆθος ἀπό λύπες,
πού βιαίως σαρώνουν τό σπίτι σου
τό ἀδειάζουν ἀπό τά ἔπιπλά του,
ἀκόμη καί τότε, περιποιήσου μέ τιμή τόν κάθε ἐπισκέπτη.
Μπορεῖ νά σέ καθαρίζει
γιά κάποια καινούργια ἀπόλαυση.
Τήν ακοτεινή σκέψη, τήν ντροπή, τήν κακότητα,
ὑποδέξου τες στήν πόρτα γελαστός,
καί προσκάλεσέ τες νά μποῦν μέσα.
Νά εἶσαι εὐγνώμων γιά ὅποιον ἔρχεται,
διότι ὁ καθένας ἔχει σταλεῖ
ὡς ἕνας ὁδηγός, ἄνωθεν.