Το μικρό μαῦρο σκυλάκι
Ἀναρωτιέμαι, ἄν ὁ Χριστός εἶχε ἕνα μικρό μαῦρο σκυλάκι,
κατσαρό καί μαλλιαρό σάν τό δικό μου·
μέ δύο μακρυά μεταξένια αὐτιά, καί μύτη στρογγυλή καί ὑγρή,
καί δύο μάτια, καστανά καί τρυφερά, πού λάμπουν.
Εἶμαι σίγουρος πώς, ἄν εἶχε, ἐκεῖνο τό μικρό μαῦρο σκυλάκι
θά ἤξερε ἀπό τήν ἀρχή, ὅτι Αύτός ἦταν Θεός·
δέν θά χρειαζόταν ἀπόδειξη τοῦ ὅτι ὁ Χριστός ἦταν Θεῖο πρόσωπο,
καί αὐτό ἁπλῶς θά λάτρευε τό ἔδαφος ὅπου Ἐκεῖνος περπατοῦσε.
Φοβᾶμαι ὅτι δέν εἶχε, διότι ἔχω διαβάσει
πῶς Ἐκεῖνος προσευχήθηκε στόν κῆπο, μόνος·
διότι ὅλοι οἱ φίλοι Του καί μαθηταί Του εἶχαν φύγει -
ἀκόμη καί ὁ Πέτρος, αὐτός πού ὀνομάστηκε πέτρα.
Καί, ὤ, εἶμαι σίγουρος ὅτι ἐκεῖνο τό μικρό μαῦρο σκυλάκι,
μέ τήν τόσο τρυφερή καί θερμή καρδιά,
ποτέ δέν θά Τόν ἄφηνε νά ὑποφέρει μόνος,
ἀλλά, περνὠντας ἀργά κάτω ἀπό τό μπράτσo Του,
θά ἔγλειφε τά ἀγαπημένα δάκτυλα, τά σφιγμένα ἀπό τήν ἀγωνία,
καί, μετρώντας ὅλες τίς χάρες, μπροστά στήν ἀπώλεια,
ὁταν Τόν πῆραν ἀπό ἐκεῖ, θά βημάτιζε ἀπό πίσω
καί θά Τόν ἀκολουθοῦσε μέχρι καί τόν Σταυρό.