Γιά τήν συνιστώμενη ποσότητα νεροῦ, πού χρειάζεται νά πίνει ἕνας ἐνήλικος κάθε ἡμέρα, προτείνεται ὁ ἑξῆς τρόπος ὑπολογισμοῦ της: Διαιροῦμε τόν ἀριθμό, πού δηλώνει τό βάρος μας σέ κιλά, διά τοῦ 30 καί αὐτό πού βρίσκουμε δηλώνει πόσα λίτρα νερό ταιριάζει νά πινουμε τήν ἡμέρα.
Αὐτός ὁ "κανόνας", ὅμως, χρειάζεται νά ἐφαρμόζεται μέ διάκριση, ὄχι μόνο διότι κάθε ἄνθρωπος εἶναι διφορετικός, ἀλλά καί π.χ. σέ πολύ ζεστή ἡμέρα, μπορεῖ νά ξεπεράσουμε αὐτή τήν ποσότητα, ἤ, σέ περιπτώσεις ἀσθενείας τοῦ θυρεοειδοῦς, νεφρῶν, ἤπατος ἤ καρδιᾶς, ἤ ἄν λαμβάνεται φάρμακο πού προκαλεῖ κατακράτηση ὑγρῶν, χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἡ γνώμη τοῦ γιατροῦ γιά τήν ποσότητα τοῦ νεροῦ (ὑγρῶν) πού συνιστᾶται νά πίνει κάποιος.
Γιά νά γίνεται ἡ ἐνυδάτωση σωστά, τό ἰδανικό εἶναι, κάθε μισή ὥρα νά πίνουμε μερικές γουλιές.καί τό νερό νά ἔχει τήν θερμοκρασία τοῦ δωματίου.. Ἡ ἀρχή εἶναι, νά μοιράζεται ἡ ποσότης τοῦ νεροῦ σέ περισσότερες δόσεις μέσα στή διάρκεια τῆς ἡμέρας.
Καί νά ἀποφεύγουμε (ἤ νά ἰσοφαρίζουμε μέ νερό) οὐσίες πού ἀφυδατώνουν, ὅπως τό ἀλκοόλ, τήν ὑπερβολική πρωτείνη, τά σπαράγγια, τά βότανα ἤ φυτικά συμπληρώμτα πού ἔχουν διουρητική δράση..
Πολλές σοβαρές πηγές (ἀλλά ὄχι ὅλες) δηλώνουν ὅτι οἱ ἀνωτέρω ποσότητες νεροῦ ἀναφέρονται σέ νερό, πού τό πίνουμε σκέτο, ἐπί πλέον ἀπό ὁποιοδήποτε ρόφημα ἤ χυμό.
Καί, ἐπειδή ἐδῶ ἀναφερόμαστε στό νερό σέ σχέση μέ τήν ὑγεία τῶν ὀστῶν, προσθέτουμε τήν πληροφορία, ὅτι τό φθόριο (ὅταν ὑπάρχει) στό πόσιμο νερό μπορεῖ νά αὐξήσει τόν κίνδυνο καταγμάτων μέχρι καί 20-40%, ἤ νά προκαλέσει ἀνώμαλη ἀνάπτυξη τῶν ὀστῶν.