Ἰδού μία πρόκληση: Διαβάζοντας τά «Σαράντα Νομίσματα», σαράντα φορές(!), θἀ μπορέσουμε νά κάνουμε καί σαράντα (τουλάχιστον) ἐποικοδομητικές σκέψεις;
Ἀπολαῦστε τό ποίημα:
ΕΝΑ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΠΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΗΜΕΡΕΣ
Ἕνας σοφός μπῆκε στή μάχη,
ἀλλά ὅταν ὁ διπλανός του ἔπεσε,
αὐτός δέν ὀπισθοχώρησε.
Παρέμεινε μέσα στόν κίνδυνο καί πληγώθηκε.
Ἔδεσε τήν πληγή,
καί ἐπέστρεψε στόν ἀγῶνα.
Ἤθελε νά λάβει εἴκοσι πληγές.
Δέν ἤθελε νά πεθάνει εὔκολα,
μονομιᾶς, μέ μία χειρονομία.
Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε σαράντα ἀσημένια νομίσματα.
Ἔπαιρνε ἕνα τήν ἡμέρα καί τό πετοῦσε
στό λιμνάζον νερό στό χαντάκι.
Προσπαθοῦσε νά διδάξει τήν ζωώδη ψυχή του πῶς νά παραιτηθεῖ
ἀπό τήν ἀπληστία.
«Διῶξε τα ὅλα μεμιᾶς», ζητιάνευε ἡ ψυχή,
«ὥστε νά μπορέσω νά μπῶ στήν ἀπόγνωση
καί νά ἐλευθερωθῶ ἀπό αὐτό τό μαρτύριο».
«Ὄχι», ἔλεγε ὁ ἄνθρωπος,
«ὁ δρόμος μου εἶναι
ἡ προσεκτική ἀργή κίνηση».
Πληγωμένος πάλι καί πάλι, ὁ σοφός
τελικά πέφτει καί πεθαίνει μέσα στήν πηγή
τῆς ἀλήθειας.
Πολλοί, ἀκαλλιέργητοι, ἀνέτοιμοι ἄνθρωποι πεθαίνουν,
καί οἱ ζωώδεις ψυχές τους δραπετεύουν
στήν ἄλλη ζωή,
ἀλλά αὐτές οἱ ἀκαλλιέργητες ψυχές
εἶναι ἀκόμη κλέφτες.
Τό σπαθί θρυμματίσθηκε, καί τό ἄλογο σκοτώθηκε,
ἀλλά ὁ ληστής ἀκόμη ζεῖ.
Δέν εἶναι ὁ καθένας πού σκοτώνεται στή μάχη καί ἕνας μάρτυς ἅγιος.
Πέθαινε μέσα στή ζωή σου,
καί συνέχιζε νά ζεῖς.
Σκότωσε τό ζωῶδες μέρος μέ τό σπαθί σου.
Τό σῶμα εἶναι τό σπαθί σου.
Ἄφησε τόν Θεό νά χειρισθεῖ ἐκεῖνο τό σπαθί,
καί ἡ ταυτότητά σου θά γίνει
μπερδευτικά διαφορετική.
Θά εἶσαι ἀκόμη ἕνας πρόθυμος πολεμιστής
μέ σβέλτο ξῖφος, ἀλλά ἀλλαγμένος.
Ὅταν ἐκεῖνο τό μέρος πεθάνει, ἀδειάσει,
ἀδειάσει τελείως, παίρνει τή θέση του ὀ Θεός.
Τότε μοναδική τροφή σου
εἶναι ἡ θεία ἀγάπη.
Rumi