Εἶδα χθές βράδυ στ᾿ ὄνειρό μου
τόν γεννημένο μας Χριστό,
τά βώδια ἐπάνω του φυσοῦσαν
ὅλο τό χνῶτο τους ζεστό.
Τό μέτωπό Του ἦταν σάν ἥλιος,
καί μέσα ἡ φάτνη ἡ φτωχική
ἄστραφτε πιό καλά ἀπό μέρα,.
μέ κάποια λάμψη μαγική.
Στά πόδια Του ἐσκυβαν οἱ μάγοι,
κι ἔμοιαζε τ᾿ ἄστρο ἀπό ψηλά,
πώς θά καθίσει σάν κορώνα
στῆς Παναγίτσας τά μαλλιά.
Βοσκοί πολλοί καί βοσκοποῦλες
Τόν προσκυνοῦσαν ταπεινά,
ξανθόμαλλοι ἄγγελοι ἐστεκόνταν
κι ἔψελναν γύρω Του "ὠσαννά".
Μά κι ἀπό ἀγγέλους κι ἀπό μάγους,
δέν ζήλεψα ἄλλο πιό πολύ,
ὅσο τῆς μάνας του τό στόμα
καί τό ζεστό-ζεστό φιλί.