Εἴμαστε σάν τό φλάουτο, καί ἡ μουσική μέσα μας εἶναι ἀπό Ἐσένα·
εἴμαστε σάν τό βουνό καί ἡ ἠχώ μέσα μας εἶναι ἀπό Ἐσένα.
Εἴμαστε σάν πιόνια τοῦ σκακιοῦ πού ἀσχολοῦνται μέ νίκη καί ἧττα
ἡ νίκη καί ἡ ἧττα μας εἶναι ἀπό Ἐσένα, Ὦ Σύ, πού κομψές εἶναι οἱ ποιότητές Σου!
Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς, Ὦ Σύ, ψυχή τῶν ψυχῶν μας,
πού θά πρέπει νά παραμένουμε στήν ὕπαρξη δίπλα Σου;
Ἐμεῖς καί οἱ ὐπάρξεις μας εἶναι στήν πραγματικότητα ἀνυπαρξία·
Σύ εἶσαι τό ἀπόλυτο Ὄν πού κάνει φανερό τό φθαρτό.
Εἴμαστε ὅλοι λιοντάρια, ἀλλά λιοντάρια ἐπάνω σέ μία σημαία:
ἐξ αἰτίας τοῦ ἀνέμου ὁρμοῦν ἐμπρός ἀπό στιγμή σέ στιγμή.
Ἡ ὁρμή τους πρός τά ἐμπρός εἶναι ὁρατή, καί ὁ ἄνεμος εἶναι ἀόρατος:
εἴθε αὐτό πού εἶναι ἀόρατο νά μή λείψει ἀπό ἐμᾶς!
Ὁ ἄνεμός μας, ἀπό τόν ὁποῖο κινούμαστε, καί ἡ ὕπαρξή μας εἶναι ἀπό δικό Σου δῶρο·
ὅλη ἡ ὕπαρξή μας εἶναι ἀπό τό ὅτι Σύ μᾶς φέρνεις στήν ὕπαρξη.