Ἕνα σύντομο δεῖγμα εἶναι ὁ 6ος Ὕμνος, "πρός τόν Θεόν αὐτοῦ τετράστιχα", πού δίνεται ἐδῶ στό πρωτότυπο κείμενο καί ἀκολουθεῖται ἀπό μία μετάφραση σέ πιό κατανοητή γλῶσσα, διατηρώντας ρυθμό παραπλήσιον τοῦ πρωτοτύπου καί μέ ὅσο γίνεται μικρότερη ἀπόκλιση ἀπό τό πρωτότυπο.
Πῶς καὶ πῦρ ὑπάρχεις βλύζον,
πῶς καὶ ὕδωρ ἦς δροσίζον,
πῶς καὶ καίεις καὶ γλυκαίνεις,
πῶς φθορὰν ἐξαφανίζεις;
Πῶς θεοὺς ποιεῖς ἀνθρώπους,
πῶς τὸ σκότος φῶς ἐργάζῃ,
πῶς ἀνάγεις ἐκ τοῦ ᾅδου,
πῶς θνητοὺς ἐξαφθαρτίζεις;
Πῶς πρὸς φῶς τὸ σκότος ἕλκεις,
πῶς τὴν νύκτα περιδράσσῃ,
πῶς καρδίαν περιλάμπεις,
πῶς με ὅλον μεταβάλλεις;
Πῶς ἑνοῦσαι τοῖς ἀνθρώποις,
πῶς υἱοὺς Θεοῦ ἐργάζῃ,
πῶς ἐκκαίεις σου τῷ πόθῳ,
πῶς τιτρώσκεις ἄνευ ξίφους;
Πῶς ἀνέχῃ, πῶς βαστάζεις,
πῶς εὐθὺς οὐκ ἀποδίδως,
πῶς ὑπάρχων ἔξω πάντων
βλέπεις πάντων τὰ πρακτέα;
Πῶς μακρὰν ἡμῶν τυγχάνων
καθορᾷς ἑκάστου πρᾶξιν;
Δὸς ὑπομονὴν σοῖς δούλοις,
μὴ καλύψῃ τούτους θλῖψις!
Νεοελληνική μετάφραση:
Πῶς εἶσαι καί φωτιά πού ξελοχίζεις,
πῶς εἶσαι καί νερό πού μέ δροσίζει,
πῶς κατακαῖς μά καί γλυκαίνεις,
καί πῶς ἐξαφανίζεις τή φθορά;
Πῶς τούς ἀνθρώπους θεούς κάνεις
καί τό σκοτάδι φῶς τό δείχνεις,
πῶς ἀνεβάζεις ἀπ᾿ τόν Ἅδη
κι ἄφθαρτους κάνεις τούς θνητούς;
Πῶς σέρνεις τό σκοτάδι πρός τό φῶς
καί πῶς τή νύχτα μέσ' στό χέρι κλείνεις,
πῶς τήν καρδιά μου περιλάμπεις
κι ὅλον μέ ἀλλάζεις, τάχα πῶς;
Πῶς γίνεσαι ἕνα μέ τόν ἄνθρωπο
καί πῶς υἱό τοῦ Θεοῦ τόν κάνεις,
πῶς τόν φλογίζεις μέ τόν πόθο σου
καί πῶς χωρίς σπαθί λαβώνεις;
Πῶς μᾶς ἀνέχεσαι, πῶς περιμένεις
τό χτύπημά σου πῶς ἀργεῖς,
πῶς ἐνῶ εἶσαι ἔξω ἀπό ὅλους μας
τό τί θά πράξουμε ὅλοι μας θωρεῖς;
Πολύ μακρυά μας βρίσκεσαι, καί πῶς
ὅ,τι καθένας ἔπραξε τό βλέπεις;
Δῶσε ὑπομονή στούς δούλους σου
γιά νά μή τούς σκεπάσει ἡ θλίψη!
Ἀρχική πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/poetry_of_romania/symewn_neos_8eologos_06.htm