Ποιηταί ἀπό διάφορους πολιτισμούς καί ἐποχές, πού ἔχουν ὑμνήσει αὐτή τήν ἐπιθυμία μέ τήν γνήσια καί πανανθρώπινη γλῶσσα τῆς ψυχῆς, διαβάζονται ἀπό ἐμᾶς σήμερα σάν νά εἶναι σύγχρονοι καί δικοί μας, σάν νά ἐκφράζουν κσί τήν δική μας ψυχή, τούς δικούς μας πόνους καί πνευματικά βιώματα.
Σήμερα μεταφέρουμε ἐδῶ λίγα ποιήματα χωρίς τίτλο, τοῦ γνωστοῦ σέ αὐτές τίς σελίδες Πέρσου ποιητοῦ Rumi, πού ἀναφέρονται στήν ἀναζήτηση τῆς ἑνώσεως μέ τόν Ἀγαπημένο (δηλαδή τόν Θεό), καί τήν ἀπαραίτητη γιά αὐτό αὐτογνωσία καί ταπείνωση.
1.
Ἔχοντας κουφαθεῖ ἀπό τήν φωνή τῆς ἐπιθυμίας,
δέν ἔχεις ἐπίγνωση τοῦ ὅτι ὁ Ἀγαπημένος
ζεῖ στό κέντρο τῆς καρδιᾶς σου.
Σταμάτα τόν θόρυβο
καί θά ἀκούσεις τήν φωνή Του
μέσα στήν σιωπή.
2.
Μέ τόν ἔρωτα δέν παζαρεύεις.
Ἐκεῖ, ἡ ἐπιλογή δέν εἶναι δική σου.
Ὁ ἔρωτας εἶναι καθρέφτης, καθρεφτίζει
μόνο τήν δική σου οὐσία.
ἄν ἔχεις τό θάρρος
νά κοιτάξεις μέσα στό πρόσωπό του.
3.
Εἶσαι ἡ θεραπεία κρυμμένη μέσα στόν πόνο.
Κρυμμένη μέσα στόν θυμό καί τήν προδοσία
εἶναι η συμπόνια και ἡ πιστότητά Σου.
Δέν εἶσαι μόνο στόν οὐρανό,
βλέπω τά ἴχνη τῶν βημάτων Σου
παντοῦ ἐπάνω στήν γῆ.
4,
Ἔκλεψα ἕνα βλέμμα ἀπό Ἐσένα καί τά μάτια μου
γέμισαν λαχτάρα καί νοσταλγία.
Ἄκουσα μία λέξη ἀπό τά χείλη Σου καί
τά αὐτιά μου κουφάθηκαν γιά τόν κόσμο.
Ἀλλά, φίλε μου, ἄν δέν εἶχες αὐτή τήν ἐμπειρία,
εἶσαι δικαιολογημένος πού εἶσαι μπλεγμένος σέ αὐτόν τόν κόσμο.